Fazla Geldi Ne Demek?
Bir gün, bir sabah kahvesi içerken, Elif’in aklı bir anda geçmişe gitti. Gözleri uzaklara daldı, hafifçe derin bir nefes aldı. O an, yıllar önce yaşadığı bir anı tekrar gözlerinin önüne geldi. O zamanlar gençti, hayalleri vardı, ama belki de en çok kalbinin, o zaman ne kadar ağır ve sıkışmış olduğunu hatırlıyordu. “Fazla geldi” demişti, ama ne demekti bu? O cümleyi kurarken içindeki duyguyu, o an hissettiklerini kelimelere dökebilmiş miydi?
Elif’in o anı, tıpkı bir yükün omuzlarına binmesi gibiydi. Hayat, bazen o kadar ağır gelir ki, taçlanmış bir dünya gibi görünse de altında ezilmeye başlarsınız. Fazla gelir. Gündelik mücadeleler, beklentiler, kaybedilen zamanlar, kırık dökük ilişkiler, yetişemediğiniz sorumluluklar… Bu bazen bir cümleyle ifade edilir: “Fazla geldi.”
Erdem’in Çözüm Odaklı Yaklaşımı
Erdem, o zamanlar Elif’in hayatında bir yakındı. Birbirlerine dostluktan daha fazlası vardı; bir tür bağlılık, ancak bir yanda da birbirlerini anlamaya yönelik gizli bir mesafe. Erdem’in mantıklı bakışı, sıkça Elif’in duygusal tepkilerini dengelemeye çalışıyordu. “Fazla geldi” dediğinde, Erdem’in aklına hemen bir çözüm gelir: “Bir yolunu bulursun, her şeyin bir çözümü vardır,” derdi. Bunu sıkça tekrarlardı; tıpkı bir mantra gibi.
Fakat o gün, Elif’in gözlerinde bir şey vardı ki, Erdem bunun çözüm aramakla geçiştirilemeyecek bir şey olduğunu anlamalıydı. “Fazla geldi” derken, Elif belki de çözüm değil, sadece bir an için dinlenmeye, birinin onu anlamasına ihtiyaç duyuyordu. Ama Erdem, her zaman çözüm odaklıydı. Ona göre hayatın yüklerini hafifletmek için hemen adım atmak gerekirdi. Bu yüzden Elif’in cümlesine şu cevabı verdi: “Gel, hep birlikte bir çözüm bulalım. İşini kolaylaştıracak bir şeyler yapabiliriz.”
Ama Elif, sadece rahatlamaya ihtiyacı olduğunu hissediyordu, bir çözüm değil.
Zeynep’in Empatik Yaklaşımı
Zeynep, Elif’in en yakın arkadaşıydı. Zeynep, Elif’in duygularını anlamak için her zaman oradaydı, ama çözüm aramak yerine, onunla daha derin bir bağ kurmayı tercih ederdi. Zeynep, her şeyin doğru zamanda ve doğru şekilde anlatılabileceğini hissederdi. Elif’in “Fazla geldi” dediği anlarda, Zeynep hiçbir şey söylemeden sadece onun yanında olur, gözlerine bakarak, “Ben buradayım” derdi.
Bir gün, Elif Zeynep’e “Fazla geldi” dediğinde, Zeynep ona sadece sarıldı. Bir şey demedi, ama sözlerin ötesinde Elif’in yükünü biraz olsun hafifletti. Zeynep’in empatik yaklaşımı, Elif’e kendini daha iyi hissettirdi. O an Zeynep, çözüm aramaktan çok, sadece Elif’in hislerini anlamanın, ona bir güven ortamı yaratmanın yeterli olduğunu biliyordu. Bazen insanlar sadece dinlenmeye ve kabul edilmeye ihtiyaç duyarlar. Zeynep, bunu her zaman çok iyi anlardı.
Fazla Geldi: Yükümüzü Hafifletmek
“Fazla geldi” cümlesi, bazen bir aşkla, bazen bir kariyer baskısıyla, bazen de derin bir yalnızlık hissiyle ortaya çıkar. Çoğu zaman bu cümleyi duyduğumuzda, karşıdaki kişinin bir çözüm arayışında olduğunu düşünürüz. Ama bazen çözüm aramak, duyguyu anlamaktan çok daha az önemlidir.
Erdem’in çözüm arayışı, mantıklı bir yaklaşım olabilir, fakat Elif’in ihtiyacı olan şey, yalnızca duygusal bir anlayıştı. Zeynep’in ona sunduğu sakinlik, içindeki fırtınayı dindirmek için yeterliydi. Her insan, farklı zamanlarda farklı şeylere ihtiyaç duyar. Birinin çözüm önerilerine odaklanması, bir diğerinin sadece dinlenmeye ihtiyaç duymasını göz ardı edebilir.
Yolculuklarımızda, bazen yükler o kadar ağır gelir ki, içimizdeki fırtınalar dışarıya taşar. Ama o an, birine ihtiyaç duyarız. Belki de o an, çözüme giden bir yol değil, sadece bir kişinin bizim yükümüzü biraz olsun hafifletmesi gerekir. Elif, “fazla geldi” derken, o yükün hafiflemesini değil, anlamak isteyen birini arıyordu.
Siz Ne Düşünüyorsunuz?
Hayatınızda böyle bir an yaşadınız mı? Sizin için “fazla geldi” ne anlama geliyor? Bu durumla nasıl başa çıktınız? Erdem gibi çözüm odaklı mıydınız yoksa Zeynep gibi empatik bir yaklaşımı mı tercih ettiniz? Yorumlarınızı paylaşarak düşüncelerinizi bizimle paylaşın.